Ooit stonden ze in de rij om geschoren te worden. Ook ooit kocht ik bij een mevrouw in Friesland een door haar man gemaakte spinnenwiel. En niet lang geleden kwam de match.
Nadat ik een foto kreeg van een bol wol die een mevrouw op Texel van de wol van onze Daan had gespind, vond ik het mijn tijd om het spinnen ook onder de knie te krijgen. Ik moet zeggen….het lijkt heel makkelijk, maar echt waar het is hartstikke moeilijk. Sowieso moet je meerdere handelingen tegelijk doen en dat is iets wat ik niet zo goed kan….
Onder de bezielende leiding van de Amerikaanse spinster Evie, die via YouTube les geeft in hoe je moet spinnen is het mij toch gelukt.
Het is nog erg hobbelig en onregelmatig, maar ik vind dat eigenlijk wel oké.
Vandaag is het een mooie stralende dag. Ik zou zeggen echt alpaca-beval-weer. Chrissie staat al dagen op springen, ze zit niet meer lekker in haar vel en is knorrig naar de anderen, dus ik sprak haar aan vanmorgen, ‘Meid het is tijd, vind je ook niet?’ Aan het einde van de ochtend gaat haar staart omhoog, voor mij een teken om in de startblokken te springen met de handdoeken en navelspray. Ik zoek een rustig plekje in de wei en ga zitten wachten. En och wat had Chrissie het zwaar, ze ging liggen, weer staan, weer liggen en gromde alle anderen bij haar uit de buurt. Ik begon te voelen dat er iets niet goed was. Het duurde veel te lang en ze had pijn….
Drie uur later zag ik een pootje, één pootje en dat is niet goed. Al gauw kwam het kopje en het kleintje ademde gelukkig, maar het lag verkeerd.
Uiteindelijk hebben we haar voorzichtig benaderd en kon ik het pootje en kopje vastpakken. Het andere pootje lag nog diep, maar ik kon erbij en zo hebben we het criaatje er af kunnen halen.
Gelukkig ze is er, maar ook zij heeft het zwaar gehad
Wat is ze mooi…. ze heet Puk. Chrissie ontpopte zich gelijk als moeder, ooh wat gun ik dit haar. Chrissie moet altijd een beetje het onderspit delven bij de anderen. Ze heeft daarin een goede weg gevonden en kan heel goed voor zichzelf zorgen, maar dat juist zij nu zo’n mooie cria mag krijgen…. wij zijn blij 😊🥚
Gelijk ontfermt Chrissie zich over PukKootje maakt kennis en vind haar zwaar interessant 😊
P.S. de echte Puk kan heel goed paarden schilderen, ik hoop dat ze nu overgaat op het schilderen van alpaca’s 🦙❤
Vanmorgen toen ik de alpaca’s wilde voeren, lag de eerste verrassing op mij te wachten, een nog nat klein criaatje lag te rillen in het stro. Moeder Zinzi stond er wat overdonderd bij.
Verderop zag ik Wies liggen met naast zich een hoopje. Ik voelde gelijk dit is niet oké…. En ik had gelijk, naast Wies lag haar doodgeboren jong. Ze waakte over het kleintje, maar ik moest het uiteindelijk weghalen.
Hoe is het nu… daar waar Zinzi nog in haar moederrol moet groeien helpt Wies haar een handje mee.
Samen moederen ze nu over Kiek. Kiek krijgt liefde voor twee ❤❤
De boerderij is veranderd in een vesting. Echt alles is uit de kast en van zolder gehaald om de boerderij te beschermen tegen de kou en oostenwind … De hele boel hebben we dicht gebaricadeerd. Het voelde alsof we in de film ‘Schatjes’ waren beland en dat had wel wat….
Zijn het bakerpraatjes of zijn onze alpaca’s gewoon super eigenwijs…..
Er wordt gezegd en geschreven dat alpaca’s bevallen op mooie zonnige dagen tussen 10:00 en 15:00 uur. In onze Kippenwei is daarvan geen sprake. Ronja is tijdens wind en regen geboren en vanmorgen om 7:00 uur lag kleine Janna in de wei.
Eerst dacht ik dat spierwitte Rosie in het voetenbad was gevallen, maar plots zag ik Rosie uit de hut komen. Toen viel het kwartje, Loena is bevallen. Maar een witte dat zagen we niet aankomen…. Loena donkerbruin, Daan lichtbruin met stippen, we hadden een ander mengseltje verwacht.
Rosie
Toen we Daan kochten vertelde zijn baas dat alpacahengsten ’toverballen’ hebben. Wij denken dat Daan zijn toverballen of uit heeft staan of dat hij nog even goed moet oefenen 🙈. Hij zelf is in ieder geval trots. En weet je, wij ook…
Daan (rechts) maakt kennis met zijn derde dochter
En om antwoord te geven op de vraag zijn het bakerpraatjes, neem ik vol aan dat onze alpaca’s super eigenwijs zijn 😊💪
PS: Janna is vernoemd naar ons nichtje Janna die hier samen met haar broer jaarlijks komt logeren.
Het is tropisch buiten en ook de alpaca’s hebben het warm. Loena is onze waterrat en we wisten zeker dat we bij haar punten scoren als we een voetenbad maken.
Zo gezegd zo gedaan. Het voetenbad was klaar en na wat aarzelingen nam Loena het voortouw en stapte als eerste in bad.
Daarna volgde Maris. Zij wilde een stapje verder gaan, maar toen haar buik met één haar het water raakte bedacht ze zich gauw….
Effie wilde ook graag, maar Loena die zich inmiddels het voetenbad heeft toegeëigend greep in. Effie moet maar badderen als Loena even niet kijkt 🙈
Het is een sombere zaterdagochtend, de lucht is grauw en donkere wolken pakken samen. Geen dag voor een alpacabevalling. Maar onze Maris is een persoonlijkheid, ze doet alles op haar eigen wijze en op haar eigen tijd. Dat blijkt….
Het miezert en ook ik ben wat onrustig, de omvang van Maris haar buik is enorm en ja Maris is Maris, dus ik zorg toch dat ik in de buurt van de wei blijf, ondanks dat er wordt beweerd dat alpaca’s alleen tijdens mooi weer bevallen.
En aan het einde van de ochtend zo rond een uurtje of elf kijk ik weer even op. Het kan niet waar zijn, daar tegen de zijkant van de hut zie ik iets donkers bewegen….
Maris is bevallen van een prachtig alpacajong, een meisje. Nadat ik het mocht afdrogen, begint het echt te regenen en te waaien, dus we brengen het jong gauw naar de hut.
Samen met Ton ontsmetten we het naveltje en kan Maris aan de bak als moeder.
We noemen haar Ronja, naar ‘Ronja de roversdochter’ van Astrid Lindgren. En het toeval wil dat onze Ronja net als de Ronja uit het boek geboren is tijdens storm en regen. Ze doet haar naam eer aan. We zien nu al dat ze sterk en eigenzinnig is, we zijn blij 😊🥚
Jet was vanmorgen onrustig. Ze wist niet hoe ze moest liggen of ze moest staan of dat ze met de anderen mee moest lopen. Bij ons gaan dan de alarmbellen rinkelen…. en ja hoor rond het middaguur was het zover, Jet ging bevallen.
Demi en ik waren er vanaf de eerste minuut bij. En wij niet alleen, ook de kippen en de andere alpaca”s
Al gauw was het kleintje er. En na een voorzichtige toenadering mocht ik het jong afdrogen en inspecteren. Ze heet Rosie vernoemd naar onze mooie kleindochter.
Ze is het eerste jong van Daan onze hengst, die alles nauwlettend vanuit zijn wei in de gaten hield, zou hij het door hebben….😜. Hij heeft op het uiterlijk in ieder geval totaal geen stempel gedrukt, want ze is spierwit.
Rosie werd welkom geheten door de andere alpaca’s. Vooral Effie was zeer begaan met het nieuwe groepsgenootje.
Bizar is toch hoe snel die kleintjes staan en op zoek gaan naar hun melk.
Vandaag zou ze 104 jaar oud zijn geworden, onze lieve oma Grada Böhmer. En weet je, ze krijgt nog ieder jaar een bosje pioenen van opa.
De pioenrozenstruik van wijlen onze opa is er nog steeds. Na vele omzwervingen o.a. via Altbork onder Berlijn, is de struik uiteindelijk in onze tuin beland.
Als oma jarig was plukte opa altijd een bosje pioenen van de struik voor oma 🌺
De struik heet inmiddels ‘Opa’ 😍 en de wortels zijn zo’n 50 jaar oud. Zelf laat ik de bloemen altijd aan de struik, omdat we er dan langer van kunnen genieten. Maar ieder jaar op 11 juni staan we even stil bij opa en oma, die zoals ik mij herinner dolgek op elkaar waren ❤
Vandaag is het een heerlijk zonnige dag, een uitgelezen dag om de alpaca’s naar buiten te doen. Voor Rick de eerste keer en wat vindt hij het geweldig. Hij trekt het ene sprintje na het andere. Ook de andere alpaca’s zijn blij weer buiten te zijn. Nu is de Kippenwei niet meer zo leeg…
De lente is nu echt begonnen, alles springt open en het ruikt zo heerlijk. Echter de Kippenwei blijft leeg helaas. Dit komt omdat vanuit het ministerie nog steeds de verplichte ophokplicht van kracht is.
Er zijn recent in ons buurland Duitsland nieuwe uitbraken geweest van de vogelgriep. En om de kippen in Nederland te beschermen tegen dit nare virus heeft de minister besloten de ophokplicht nog even in stand te houden.
Tis heel jammer, maar wij kunnen ons vinden in dit besluit. De tijd komt dat ze weer heerlijk de kippenweidewereld in kunnen.
Vandaag op 1 april en het is geen grap lag er een geweldige verrassing in het stro. Een heel klein alpacajong lag te rillen in het hok. Vers van de pers net geboren…. Nadat we het lekker hadden droog geveegd met handdoeken zagen we dat het om een jongen ging. Onze eerste hengst.
Nu wil het dat de ooievaar twee dagen eerder ook een pakketje had afgeleverd in Medemblik
Onze kleindochter Rosie was geboren. Een lief prachtig meisje, waar we ontzettend blij mee zijn.
Ons hengstje moest een naam hebben en daar hoefden we niet lang over na te denken…
Hij heet Rick 💙 vernoemd naar de op en top net vader van onze kleine Rosie 🌹❤
Sari maakt er een potje van …. samen met Loena en Effie kliedert ze met het water uit de drinkwaterbak en verder rollebolt ze voortdurend door het stro.
Ze is in het bezit van één van de zeven alpacaschoonheden namelijk een roze streep over haar rug, maar van deze glorie is niets meer te zien 🤨
Dagelijks loop ik tussen de vele legnesten, maar vandaag mocht ik even terug naar het oude nest: de Keerkring
De bovenbouwgroepen van de Keerkring doen mee aan de RC-Cup, een autoracewedstrijd tussen verschillende scholen van Surplus.
De auto’s worden door de kinderen zelf gemonteerd en ontworpen. Het ontwerp van de auto van de groep van Anne was klaar en kon worden nagespoten op de kap van de auto. En daar mocht ik bij helpen.
Het was een complex klusje, omdat we van de bovenlaag naar de binnenlaag moesten werken, dus de eerste laag moest gelijk goed zijn, omdat deze het meest zichtbaar wordt.
Heerlijk weer dat overleg en gediscussieer over waar moeten de vlekken, welke kleur zullen we nu doen en wie is er aan de beurt.
Het resultaat mag er zijn. We waren er maar wat trots op. Het is nu al een mooie stoere auto en het is nog lang niet klaar.
Wordt vervolgd ….
De eerste vlek is een feitMet de verschillende sjablonen maakten we een echte legerlookEven kijken hoe de buitenkant er uitzietOm de beurt spoten de kinderen een sjabloon volDe kap is klaar, mooi resultaat toch?
Wereld-EI-dag, ik wist van het bestaan niet af. Maar iedere tweede vrijdag van oktober staat het 🥚 wereldwijd centraal. Waarom? Heb ik even opgezocht, omdat het ei als kroonjuweel van de natuur wordt gezien. Nou daar kan ik mij als eierenboerin wel in vinden. Ik word iedere dag blij van alle eieren die van de band rollen. Onze kippen laten mij geen dag in de steek.
Ik zou zeggen tik een eitje vandaag, gaan wij ook doen 😊🥚
Vandaag is het de grote boerenactiedag. Ik ben niet zo van het voeren van acties, maar dat ligt persoonlijk bij mij. Altijd bang dat er te veel mensen last van zullen hebben, dat we niet mogen klagen, omdat er heel veel ergere dingen in de wereld gebeuren, dat het uit de hand gaat lopen en dat we door dit alles eerder op onbegrip dan op begrip stuiten en daardoor niet onze boodschap overbrengen. Want toch die boodschap die is er. Ik heb een fijn en goed leven. Werk hard maar dat is mijn eigen keuze. Ik houd van onze dieren en zorg graag voor hen. Ons bedrijf zijn we op verschillende manieren aan het verduurzamen. Het welzijn van onze dieren en de staat van het grasland staat altijd onder onze aandacht. En ik weet dat dit in onze sector op grote schaal gebeurt. Maar wanneer deze passie en bevlogenheid wordt veroordeeld tot oa grootste milieuvervuiler raakt mij dit. Wij boeren boksen tegen een beeldvorming die niet eerlijk is en ik vind ook niet juist.
In mijn ogen zijn wij mensen de grootse vervuilers, daar helpt het halveren van de veestapel niet zomaar bij. Zeker niet op de langere termijn.
De stikstofuitstoot blijft bestaan en blijft hoog. We zijn met zo veel mensen in een heel klein land. De levensstandaard van de gemiddelde Nederlander blaast voortdurend stikstof uit.
Als we eerlijk wat aan de stikstofproblematiek willen doen moeten we eens goed in de spiegel kijken en ons afvragen of we bereid zijn zelf iets van onze voorrechten in te leveren. Het is niet fair daar één groep uit de samenleving voor op te laten draaien, toch?!
Vandaag was het de eerste boerderijschooldag van dit schooljaar. De onderbouw (groep1-2) van de Keerkring kwam hun schoolreis bij ons op de boerderij vieren. De kinderen waren allemaal verkleed als boerderijmens of -dier. De zon was besteld, want de kinderen hadden gisteren, tijdens een hele lange regendag, de zonnedans gedaan.
Na een gezellige kennismaking op de veranda werden de kinderen in groepjes verdeeld. Er waren verschillende activiteiten voorbereid, zoals een eierenrace, gebakken en gekookte eieren vilten en een hooipopje maken.
Van mij kregen de kinderen een rondleiding langs alle dieren. Bij de deur van de koeienstal lag ons eerste dier, een dood vogeltje. We hebben het opgepakt en goed bekeken. Het was een spreeuw en nog een beetje warm. Het vleugeltje had bloed, dus we dachten dat het tegen de deur was aangevlogen. In een bedje van stro hebben we het begraven op de hoek van de wei.
Daarna gingen we de kalfjes, pinken en koeien biks geven. Dat vinden ze heerlijk. Met hun lange tongen slurpten ze hun lekkernij naar binnen. Heel af en toe kreeg een wang van een kind ook een lekkere slurp, gillen, want een koeientong voelt aan als schuurpapier.
De melkrobot vonden veel kinderen spannend, de robotarm die nogal zijn ruimte pakt, heeft iets griezeligs. Want de grote stalen arm is geen echte arm, maar het doet wel als een echte arm, dat geeft toch wat kriebels ….
Bij de kippen hebben we even om het hoekje gekeken. Veel kippen moesten hun ei nog leggen en stonden te dralen voor de nesten Ze leggen nog maar hele kleine eieren, want ze zijn nog jong. De eiereninpakmachine heeft er zelfs nog een beetje moeite mee, maar is en blijft magisch …
Natuurlijk zijn we ook de alpaca’s gaan bezoeken. Wonderlijk hoeveel kinderen met mij mee durfde de Kippenwei in. Jet is zo groot, maar toch lieten ze zich besnuffelen door haar.
Na het tussendoortje hebben we samen de kippen naar buiten gedaan. Ze mochten voor het eerst de kippenweide wereld in sinds hun aankomst bij ons. Wat een feest !
Het werd een heerlijke ochtend. En wat was er veel gedaan en gemaakt!
Vogels en alpaca’s spotten ….
Gebakken eieren vilten …
Windmolentje vouwen en natuurlijk uitproberen …
Van hooi een hooipoppetje maken …
Even terugtrekken in de leeshoek ….
Koetje prik, waar moet je staart …
Rond de middag was het tijd voor de lunch. Heel veel ouders hadden van te voren al pannenkoeken gebakken en die werden heerlijk koud opgesmikkeld.
Na de gezellige lunch stond er nog één onderdeel op het programma namelijk een pittige wandeling door de wei richting het trekpontje. De zon scheen heerlijk op onze rug en geen berg was ons te hoog…
Bij het pontje moesten we even flink de armen uit de mouwen steken, we trokken elkaar heen en weer over het water.
We hebben het heerlijk gehad samen. Het was een groot feest 😊.
Loena is een leuke ondernemende alpaca. We moeten vaak om haar lachen, alleen al hoe ze naar je kan kijken is erg grappig. Vandaag had ze het warm. Wat ze vaak doet is met haar voorpoten in de drinkemmer staan, maar vandaag vond ze dit niet voldoende …
Ons bedrijf is in een soort van revisie en deze klus stond al een tijdje op de to-do lijst. De rode kleur van de roldeur heeft plaats gemaakt voor zwart 🖤💪
Kijk nou, zo moeder zo dochter, alleen dan omgedraaid, zowel de kant van het hoofd als het hartje ❤
Ik liep in de stal en zag pink Princess eten (tweede foto). Het hartje viel mij op, want het leek erg op het hartje van koe Demi. Dat zijn we gaan onderzoeken en ja hoe leuk, het zijn moeder en dochter.
Vandaag zijn we verrast. De dag is warm en de alpaca’s zoeken beschutting achter hun schuilhut in de schaduw. Ons zicht op hen is hierdoor geblokkeerd. Na de lunch ben ik ze extra water gaan brengen en ik zie dat Jet haar uier is gegroeid. Alarmbellen gaan rinkelen, nu zal ze gauw moeder worden. Ik doe het water in de emmers en ik voel iets donzigs langs mijn been strijken …. niet te geloven daar staat, nog wankel op haar benen, een klein wit alpacaveulen naar mij op te kijken. De zon heeft haar werk goed gedaan ze is al volledig opgedroogd. Na een korte inspectie zie ik dat we er weer een meisje bij hebben. Sari is de naam, vernoemd naar onze geweldige keeper van het Nederlands voetbalelftal Sari van Veenendaal.
Vandaag kwam de groep van Elanor en Karlijn voor de laatste keer dit schooljaar op boerderijbezoek. Het was een heerlijke zonnige dag en het thema was gras en kleine beestjes.
Toevallig had Ton net het gras gemaaid om het te laten drogen voor hooi. We hadden bedacht dat we met de kinderen graspoppen gingen maken. En zo gezegd zo gedaan, samen met een groep kinderen staken we het pad over naar de wei.
Maar jemig wat lag er veel gras. De kinderen vonden het veels te veel voor kleine poppen en al snel bedachten ze dat ze er een hele grote graspop van wilden maken.
Van het staande vogelhuis en een bezem maakten ze het geraamte en daar omheen begonnen ze gras te wikkelen. Het werd een prachtige grasvogelverschrikker.
Maar de vindingrijkheid reikte verder, als het met een vogelhuis kan, kan het ook met een mensenlijf…..
Ze propten zichzelf helemaal vol gras. De tuin was ineens bevolkt met allemaal graspopkinderen 🙂
Hoe een voorbedachte opdracht uit kan monden in een groots graspopmensfestijn 🙂
Al waren er toch ook kinderen die voor het fijnere werk kozen….
Het is midzomerdag, een prachtig zonnige morgen. Alpaca Maris is al de hele week wat onrustig. Ze blijft dicht bij de schuilhut en de anderen houden haar in de gaten. Haar moederschap komt er aan. Ook vandaag zie ik haar weer drentelen rond de schuilhut. Maar eerlijk dit doet ze al de hele week, dus ik stond niet volledig op scherp. Eenmaal buiten kijk ik nogmaals even naar de wei. Echt ik weet niet wat ik zie er hangt al een halve cria uit!!! Binnen een paar minuten van niets naar al bijna bevallen…
Gauw handdoeken gehaald en eenmaal terug bij Maris ligt het kleintje al naast haar. Met de handdoeken droog ik het kleine diertje droog. Maris staat het toe. Jeetje wat is dit bijzonder.
Het is een meisje en we noemen haar Effie (Hunger Games). De andere alpaca’s gedragen zich zeer betrokken. Ze snuffelen en onderzoeken Effie van top tot teen. Het lijkt net alsof ze op kraamvisite zijn … We zijn blij😊
Onze alapaca’s zijn vandaag geschoren. Het was voor ons de eerste keer! Twee alpacascheerders, een vader en zoon, kwamen de klus klaren. Onvoorstelbaar hoe snel en hoe rustig het ging.
Niet te geloven wat een metamorfose, ze hebben letterlijk hun jas uitgedaan. We vinden het nu net hertjes. Tis even wennen …
De kantine is niet alleen kantine, maar ook de ruimte om kinderen aan hun boerderijschoolopdrachten te laten werken. Daarom sferen we de kantine met van alles op.
Ik was er al een tijdje mee zoet, maar de gebreide kip kon eindelijk op haar nest. Alleen is ze er uitgekukeld 😜
De kip komt uit het boekje Arne & Carlos breien op hun paasbest. ISBNnummer: 978-90-4391-503-8
Tis een pittig patroon waar je wel wat brei-ervaring voor nodig hebt, maar met een beetje tanden bijten lukt het vast 😊 Nu nog gebreide eieren in de boom en het tafereel is af.
Vandaag op deze heerlijke lentedag kwam de groep 3-4-5 van Elanor en Karlijn voor het eerst op de boerderij. Het is nog een pilot, dus we vinden het best spannend…
Na een rondleiding over de boerderij en het wachten op de kippen die naar buiten kwamen gingen we aan het werk.
Het thema van deze dag was de kip en het ei. De kinderen hadden hun natuurschriften mee en hebben daarin de anatomie van het ei verwerkt. Dit vonden ze best lastig, want een ei bestaat uit meer dan je denkt. Want weet jij waar de hagelsnoeren en de kiemschijf zitten??? En dan nog zo’n raar woord de cuticula 😲
Verder konden de kinderen met verschillende materialen gebakken eieren maken, zoals met verf, klei en vilt.
Pannenkoeken en een frisse salade stond er op het lunchmenu. De kookgroep had goed zijn best gedaan.
Het werd een heerlijke dag en we kijken met z’n allen uit naar een volgend weerzien
Vandaag ontmoette Jet haar gehaakte selfie. Nieuwsgierig als ze is kwam zij als eerste kennis maken 😂
Het haakpatroon van de alpaca is een gratis patroon van ‘weareknitters’. Het is een makkelijk patroon en ik heb er nu al verschillende gehaakt en cadeau gedaan. Hierbij de link: https://www.weareknitters.nl/gratis-patronen/alpawak
Geduld is een schone zaak ook voor mij, al kan ik bijna niet meer wachten. Gelukkig is het vandaag dan zo ver. Het gras van de Kippenwei wordt gemaaid en dit betekent dat nu het aftellen kan beginnen en de kippen bijna de kippenweide wereld in mogen 😊🐓
Tis een rare dag, alle kinderen gaan weer naar school, zo ook de kinderen van mijn stamgroep. Altijd een spannende dag, de kinderen zijn nerveus en uitgelaten, blij elkaar allemaal weer te zien. Alleen ik ben er niet meer bij. De hele dag kijk ik op de klok, nu doen ze dit, nu doen ze dat …
Om de onrust in mijn hoofd wat te drukken ben ik mijn eigen kringgesprek maar gaan voeren met mijn nieuwe stamgroep 😜
