Vanmorgen toen ik de alpaca’s wilde voeren, lag de eerste verrassing op mij te wachten, een nog nat klein criaatje lag te rillen in het stro. Moeder Zinzi stond er wat overdonderd bij.
Verderop zag ik Wies liggen met naast zich een hoopje. Ik voelde gelijk dit is niet oké…. En ik had gelijk, naast Wies lag haar doodgeboren jong. Ze waakte over het kleintje, maar ik moest het uiteindelijk weghalen.
Hoe is het nu… daar waar Zinzi nog in haar moederrol moet groeien helpt Wies haar een handje mee.
Samen moederen ze nu over Kiek. Kiek krijgt liefde voor twee ❤❤
Een bijzondere morgen, dat was het …