Vandaag is het de grote boerenactiedag. Ik ben niet zo van het voeren van acties, maar dat ligt persoonlijk bij mij. Altijd bang dat er te veel mensen last van zullen hebben, dat we niet mogen klagen, omdat er heel veel ergere dingen in de wereld gebeuren, dat het uit de hand gaat lopen en dat we door dit alles eerder op onbegrip dan op begrip stuiten en daardoor niet onze boodschap overbrengen. Want toch die boodschap die is er. Ik heb een fijn en goed leven. Werk hard maar dat is mijn eigen keuze. Ik houd van onze dieren en zorg graag voor hen. Ons bedrijf zijn we op verschillende manieren aan het verduurzamen. Het welzijn van onze dieren en de staat van het grasland staat altijd onder onze aandacht. En ik weet dat dit in onze sector op grote schaal gebeurt. Maar wanneer deze passie en bevlogenheid wordt veroordeeld tot oa grootste milieuvervuiler raakt mij dit. Wij boeren boksen tegen een beeldvorming die niet eerlijk is en ik vind ook niet juist.
In mijn ogen zijn wij mensen de grootse vervuilers, daar helpt het halveren van de veestapel niet zomaar bij. Zeker niet op de langere termijn.
De stikstofuitstoot blijft bestaan en blijft hoog. We zijn met zo veel mensen in een heel klein land. De levensstandaard van de gemiddelde Nederlander blaast voortdurend stikstof uit.
Als we eerlijk wat aan de stikstofproblematiek willen doen moeten we eens goed in de spiegel kijken en ons afvragen of we bereid zijn zelf iets van onze voorrechten in te leveren. Het is niet fair daar één groep uit de samenleving voor op te laten draaien, toch?!
Ik vind van niet …
2 Comments